17 ΝΟΕΜΒΡΗ- ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
Μιχαήλ και Γαβριήλ,
οι αρχάγγελοι, γιορτάζουν αλλά
προστατεύουν την αεροπορία μας.
Σήμερα, 8 Νοεμβρίου, κάθε χρόνο η Εκκλησία γιορτάζει τη σύναξη των Παμμέγιστων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων.
Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό δε χέρι τους, είθισται να κρατούν μια σφαίρα , η οποία συμβολίζει τον κόσμο.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι προστάτης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι προστάτες Άγιοι της Μυτιλήνης, των Σερρών, του Αιτωλικού και του Κορυδαλλού Αττικής.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι εκείνος, ο οποίος έδωσε τον κρίνο στην Παναγία και της ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το Γιο του Θεού και αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς. Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ.
Πολλοί από τους ιερούς μελετητές και ασματογράφους γνωματεύουν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος ο οποίος κύλισε την βράχο από το μνημείο του Ιησού. Και αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στις Μυροφόρες για την Ανάσταση του Κυρίου.
28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Τι συμβολίζει η Ελληνική σημαία;
Τα χρώματα γαλάζιο και λευκό συμβολίζουν το Γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το Λευκό των αφρισμένων κυμάτων.
Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ”.
Ο Λευκός Σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και την συμβολή της Εκκλησίας στον σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.
Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από 9 ίσου πλάτους οριζόντιες παράλληλες γραμμές, 5 Κυανές και 4 Λευκές σε διαδοχή, έτσι ώστε η πρώτη και η τελευταία να είναι Κυανές.
Στο πάνω αριστερό τμήμα σχηματίζεται ένα κυανό τετράγωνο, που καταλαμβάνει τις 5 πρώτες γραμμές, μέσα στο οποίο υπάρχει Λευκός Σταυρός.
Η Σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντάρι στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός Σταυρός. Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της Εθνικής Σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.
26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ-ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 – 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.
Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΟΚΤΩΒΡΗ!!!
Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ 1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ
Ανοίγει το σχολείο
Να μας και πάλι μαζεμένοι
σαν τα χαρούμενα πουλιά
μες το σχολειό μας που προσμένει
σαν στοργική, ζεστή φωλιά.
Καινούργιος χρόνος τώρ’ αρχίζει
λάμπει όλ’ η τάξη και γελά
βιβλία καινούργια μας χαρίζει
ξανά η δασκάλα μας πολλά.
Θέ μου και φέτος φώτιζέ μας
στα γράμματα στην προκοπή
,χαρά κι υγεία χάριζέ μας
κι οδήγα μας στην αρετή.
Χ. Σακελλαρίου & Α. Καψάσκη
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις στιγμές που περάσαμε μαζί σε αυτήν τη δύσκολη σχολική χρονιά. Τα ματάκια σας , το χαμόγελό σας , οι φωνούλες σας , τα χεράκια σας που προσπαθούσαν να γράψουν τις πρώτες σας λέξεις μού δίνανε καθημερινά δύναμη και κουράγιο .
ΠΑΡΤΕ ΙΔΕΕΣ……………….
5 IOYNIOY – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
ΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ
ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2021 —ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Ο Χριστός αναστήθηκε.
Το πρωί της Κυριακής πήγαν στο τάφο του Χριστού τρεις γυναίκες, οι μυροφόρες, για να αλείψουν με αρώματα το σώμα του, όπως έκαναν εκείνη την εποχή στους νεκρούς.
Είδαν όμως ότι ο τάφος ήταν ανοιχτός και το σώμα του Χριστού έλειπε.
Δίπλα στεκόταν ένας άγγελος που τους είπε ότι ο Χριστός αναστήθηκε.
Οι γυναίκες έτρεξαν χαρούμενες να πουν το νέο σε όλον τον κόσμο.
Στο δρόμο τους είδαν τον ίδιο τον Χριστό που τις χαιρέτησε και τις είπε να ενημερώσουν τους μαθητές του ότι όλοι θα συναντηθούν στη Γαλιλαία.
Η μέρα της Λαμπρής είναι η πιο σπουδαία μέρα για τους χριστιανούς. Είναι μέρα αγάπης και χαράς γιατί η ζωή νίκησε τον θάνατο. Και πάντα ξέρουμε ότι οι άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή ποτέ δεν πεθαίνουν αν τους έχουμε στην καρδιά μας και στο μυαλό μας.
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
Τρεις μέρες μετά τον θάνατό του, ο Χριστός αναστήθηκε.
Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής.
Τα μεσάνυχτα του Σαββάτου οι χριστιανοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού.
Ο ιερέας ψέλνει «δεύτε λάβετε φως», οι χριστιανοί παίρνουν το Άγιο Φως και όλοι μαζί ψέλνουν:
«Χριστός ανέστη εκ νεκρών
θανάτω, θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωή χαρισάμενος»
που σημαίνει:
«Ο Χριστός αναστήθηκε από τον κόσμο των νεκρών
και με τον θάνατό του, νίκησε τον θάνατο
και σε όσους ήταν στους τάφους,
χάρισε τη αληθινή ζωή»
Άκουσε τον ύμνο από την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Μετά τον θάνατο του Χριστού ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ζήτησε από τον Πόντιο Πιλάτο, πήρε το σώμα του Χριστού, το τύλιξε σε καθαρό, λευκό σεντόνι και το έβαλε σε έναν τάφο που ήταν σκαλισμένος στο βράχο.
Οι Ιουδαίοι έβαλαν στρατιώτες να φρουρούν τον τάφο γιατί πίστευαν ότι οι μαθητές του Χριστού θα έκλεβαν το σώμα του και μετά θα έλεγαν ότι αναστήθηκε.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η μέρα που οι χριστιανοί γιορτάζουν την ταφή του Κυρίου. Όλη την ημέρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Το απόγευμα αυτής της μέρας γίνεται ο Επιτάφιος, δηλαδή η κηδεία του Χριστού. Αφού στολιστεί με όμορφα λουλούδια ο Επιτάφιος, τον γυρίζουν στις γειτονιές για να προσκυνήσουν οι χριστιανοί.
Κάνε κλικ στο παρακάτω βίντεο και άκου από την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου τον μελωδικό ύμνο «η ζωή εν τάφω», δηλαδή «η ζωή στον τάφο», που ψάλλεται αυτή τη μέρα.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Την Μεγάλη Πέμπτη οι στρατιώτες πήγαν τον Χριστό στον Πόντιο Πιλάτο, τον Ρωμαίο διοικητή για να τον δικάσει. Εκείνος κατάλαβε ότι ήταν αθώος και είπε: «Εγώ νίπτω τας χείρας μου», δηλαδή «εγώ ξεπλένω τα χέρια μου από το αίμα αυτού του αθώου ανθρώπου». Φοβήθηκε όμως τον κόσμο που φώναζε δυνατά: «Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν», δηλαδή «σταυρώστε τον, σταυρώστε τον». Έτσι, ο Χριστός καταδικάστηκε σε θάνατο.
Τού έδωσαν να κουβαλήσει ο ίδιος τον βαρύ Σταυρό του.Οι στρατιώτες τον σταύρωσαν και έβαλαν κλήρο ποιος θα πάρει τα ρούχα και τα πράγματά του. Κάτω από τον σταυρό καθόταν και η Παναγία που έβλεπε με πολύ μεγάλο πόνο, το παιδί της να πεθαίνει.
Όταν ο Χριστός ξεψύχησε, ο ουρανός σκοτείνιασε και η γη τραντάχτηκε. Τότε οι άνθρωποι κατάλαβαν το μεγάλο λάθος που έκαναν.
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Τη Μεγάλη Τετάρτη οι χριστιανοί θρηνούν για τα γεγονότα που έγιναν μέχρι και τη σταύρωση του Χριστού. Ο Χριστός με τους μαθητές του μαζεύτηκαν για να φάνε. Πριν το φαγητό συνήθιζαν τότε να τους πλένουν τα πόδια οι υπηρέτες. Για να δείξει στους μαθητές του ο Χριστός, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι κι ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δούλοι και αφεντικά, πήρε μια λεκάνη με νερό κι έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Μετά κάθισαν για τελευταία φορά στο τραπέζι, στον Μυστικό Δείπνο.
Χριστός ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και είπε στους μαθητές του: «Πάρτε να φάτε από αυτό, αυτό είναι το σώμα μου και πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα μου». Έτσι έγινε για πρώτη φορά η Θεία Κοινωνία. Επίσης τους είπε ότι κάποιος ανάμεσά τους θα τον προδώσει και εννοούσε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη που τον πρόδωσε για 30 αργύρια, 30 νομίσματα.
Ύστερα πήγε με τους μαθητές του στον όρος των ελαιών να προσευχηθεί. Μετά από λίγη ώρα ακούστηκαν φωνές και φασαρία. Ήρθαν οι στρατιώτες. Μέσα στο σκοτάδι ο Ιούδας έτρεξε και φίλησε τον Χριστό για να καταλάβουν οι φρουροί ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος που έψαχναν.Έτσι πρόδωσε τον Χριστό για τα λεφτά.
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
ην Μεγάλη Τρίτη ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει στην Ιερουσαλήμ, ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους για να τον συλλάβουν.Ο Χριστός καταλαβαίνει πλέον ότι η πλησιάζει η ώρα της σύλληψής του. Κάποιοι Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού και αυτός αποκρίνεται με τη φράση «έφτασε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου».Μια αμαρτωλή γυναίκα ήρθε εκεί που ήταν ο Χριστός και άλειψε τα πόδια του με αρώματα.
Το βράδυ ψάλλεται το Τροπάριο της Κασσιανής, ένας από τους πιο όμορφους ψαλμούς, που συνέθεσε η βυζαντινή ποιήτρια, Κασσιανή.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Τη Μεγάλη Δευτέρα ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα και την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο.Διαπίστωσε όμως ότι η συκιά δεν είχε καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς με μια μόνο κουβέντα του έκανε τη συκιά να ξεραθεί.Έτσι ήθελε να δείξει, ότι ένας άνθρωπος δεν έχει λόγο να υπάρχει αν δεν είναι ενάρετος άνθρωπος.Δεν πρέπει απλά να φαίνεται καλός αλλά να είναι στην πραγματικότητα και να το δείχνει με τις πράξεις του.
Το απόγευμα προς βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας, όπως και της Κυριακής των Βαΐων, αλλά και της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου.
ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ !
2 Απριλίου – Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021
25η Μαρτίου 1821
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΗΓΗΘΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ…
ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ :
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821
ΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΕ ΣΩΣΤΑ:
https://www.liveworksheets.com/qp1685122kh
https://crosswordlabs.com/embed/1821-356
Η κυρα-Σαρακοστή
Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο, η κυρα-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν “Κουκουράς”, ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!
«Την κυρά Σαρακοστή
που είναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της κρατούσε
στην ποδιά της τον Σταυρό
και το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και μετρούσανε τις μέρες
με τα πόδια της τα επτά
κόβαμε ένα την βδομάδα
μέχρι να’ρθει η Πασχαλιά»
Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η κυρά Σαρακοστή ήταν µια χάρτινη ζωγραφιά που απεικόνιζε µια γυναίκα, µε επτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της Σαρακοστής, µε σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται και µε κλειστό στόµα γιατί νηστεύει, δεν κουτσομπολεύει και δεν κατακρίνει. Το ημερολόγιο αυτό συνόδευε µικρούς και µεγάλους στην νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι κι έτσι ήξεραν πόσες εβδοµάδες νηστείας απέµεναν µέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο έκοβαν και το τελευταίο χάρτινο πόδι, το οποίο δίπλωναν και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν έπειτα το σύκο αυτό µαζί µε άλλα και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε άλλες περιοχές τοποθετούσαν το πόδι στο ψωµί της Αναστάσεως. Όποιος έβρισκε στο κομμάτι του το πόδι ήταν ο τυχερός.
Η ΑΠΟΚΡΙΑ
Η αποκριά διαρκεί τρεις εβδοµάδες, και ξεκινάει 60 µέρες πριν το Πάσχα. Ονοµάζεται Τριώδιο. Η λέξη προέρχεται από το «τρεις ωδές» που σηµαίνει οι τρεις ύµνοι που συνηθίζουµε να λέµε στην εκκλησία.
Ξεκινά την πρώτη Κυριακή, που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του «Τελώνη και Φαρισαίου».
Την δεύτερη Κυριακή , στο Ευαγγέλιο του «Ασώτου Υιού».
Η τρίτη Κυριακή είναι της «Απόκρεω και η τελευταία Κυριακή της αποκριάς, κατά την οποία οι εορτασµοί και οι εκδηλώσεις φτάνουν στο απόγειο τους, είναι η «Τυρινή» (τυροφάγου).
Το τέλος της Αποκριάς είναι την αυγή της επόµενης µέρας: η πρώτη µέρα της Σαρακοστής, που ονοµάζεται Καθαρά ∆ευτέρα. Κατά την διάρκεια αυτών των ηµερών, γιορτές και εκδηλώσεις οργανώνονται παντού και οι άνθρωποι διασκεδάζουν πολύ, και κυρίως τα παιδιά. Οι ενήλικες και τα παιδιά µεταµφιέζονται µε αστεία κουστούµια, χορεύουν, τραγουδούν και παρακολουθούν παρελάσεις καρνάβαλων καθώς και άλλες δραστηριότητες, που οργανώνονται από τους δήµους όλων σχεδόν των πόλεων της Ελλάδας. Κατά την διάρκεια όλων αυτών έχουµε κάποια πολύ ιδιαίτερα έθιµα:
Καθαρά Δευτέρα
Τελικά, το «Τριώδιο» τελειώνει. Είναι η πρώτη µέρα της Σαρακοστής, είναι Καθαρά ∆ευτέρα. Οι άνθρωποι µαζεύονται για τους τελευταίους εορτασµούς. Ζωντανή παραδοσιακή µουσική, τραγούδι, χορός, θαλασσινά, ούζο, κρασί, και όλοι είναι καλεσµένοι στην γιορτή. Το παραδοσιακό ψωµί «λαγάνα» είναι διαθέσιµο αυτήν την µέρα στους φούρνους. ∆εν επιτρέπεται να φαγωθεί κρέας ή ελαιόλαδο, αλλά αυτό δεν εµποδίζει κανέναν από το να διασκεδάσει. Οι άνθρωποι συνήθως πάνε στην εξοχή αυτήν την µέρα. Και το πιο φαντασµαγορικό έθιµο είναι το πέταγµα των χαρταετών. Ο ουρανός γεµίζει από πολύχρωµους χαρταετούς, που πετάνε σαν πουλιά και καλωσορίζουν την άνοιξη… Στις πόλεις, µαζεύονται στις κορυφές των λόφων όπου και πετούν τους χαρταετούς και υπάρχει ζωντανή µουσική, παραδοσιακή και µοντέρνα, µε δηµοφιλής τραγουδιστές, και όλοι χορεύουν!
Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η κυρά Σαρακοστή ήταν µια χάρτινη ζωγραφιά που απεικόνιζε µια γυναίκα, µε επτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της Σαρακοστής, µε σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται και µε κλειστό στόµα γιατί νηστεύει, δεν κουτσομπολεύει και δεν κατακρίνει. Το ημερολόγιο αυτό συνόδευε µικρούς και µεγάλους στην νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι κι έτσι ήξεραν πόσες εβδοµάδες νηστείας απέµεναν µέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο έκοβαν και το τελευταίο χάρτινο πόδι, το οποίο δίπλωναν και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν έπειτα το σύκο αυτό µαζί µε άλλα και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε άλλες περιοχές τοποθετούσαν το πόδι στο ψωµί της Αναστάσεως. Όποιος έβρισκε στο κομμάτι του το πόδι ήταν ο τυχερός.
ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ 1ου ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ 
